Chonaic mé dhá scannán, aréir agus anocht, a chuir i bhfeidhm go mór orm, ar bhealaí iomlán éagsúla.
Another Year, le Mike Leigh aréir, scannán Sasanach faoi ghnáth-lánúin mheánaosta agus a gcairde uaigneacha néaróiseacha.
Agus...
Black Swan, le Darren Aronofsky anocht, scéinséir Meireacánach faoi rinceoir bailé atá chomh gafa lena páirt sa bhailé Swan Lake go n-éiríonn sí as a meabhair le hamhras agus le héad.
Ní amháin go raibh an aisteoireacht thar barr sa dá scannán - thit mé i ngrá le Natalie Portman agus Mila Kunis, ní don chéad uair, cé go raibh an bheirt searbh, garbh, gránna ar thréimhsí éagsúla sa scannán - bhí Jim Broadbent agus Ruth Sheen go hiontach in Another Year, ach ní mór dom mo chéad-mholadh a thabhairt do Lesley Manville dá carachtar 'Mary', bean atá chomh míshásta lena saol nach féidir léi éirí as a huaigneas. Bhí cumhacht sa stiúrthóireacht freisin, leis an mbealach is a chur siad mothúcháin móra an tsaoil - an t-éad agus an t-uaigneas - go lán-láidir os ár gcomhair. Bhí sé deacair breathnú orthu uaireanta.
Scannáin iomlán difriúla. Another Year: mall, leamh, ciúin, deacair saol Mary a mheas. Black Swan: tapaidh, teann, galánta, deacair foréigean Natalie Portman a fheiscint. Bhí tionchar ag an dá cheann orm, conas is féidir bheith oscailte don phaisean gan a bheith gafa leis?
Sin ráite, chuala mé fear ag rá lena chéile ar an mbealach abhaile ó Black Swan: "well, that was bloody boring"!
B'fhéidir go bhfuil quarter-life crisis ar siúl agam.
Is aoibhinn liom an póstaer seo chomh maith...
Orange Turd
4 days ago